Costa Rica facts

Costa Rica costs:

• 1 euro is ongeveer 700 Colones
• Lokaal biertje (Imperial) in de kroeg 1.200 Colones (wowie zo duur! I miss Nicaragua!)
• Lokaal biertje in de supermarkt 600 Colones
• Heineken in de supermarkt 850 Colones
• Fles water in de supermarkt (2 liter) 919 Colones
• Gemiddelde hostelkamer 30 US Dollar
• Chique hotelkamer 60 US Dollar
• Ontbijt/lunch voor twee 10.000 Colones
• Diner voor twee 15.000 Colones
• Diner voor twee in een toprestaurant 110 US Dollar
• Gemiddeld busritje tussen twee plaatsen 1.200 Colones
• Gemiddeld taxiritje in de stad 2.500 Colones
• Filmkaartje 1.800 Colones
• Poncho 1.000 Colones
• Costa Rica pet 6.000 Colones
• Surfshirt 15.000 Colones
• Levi's broek 22.000 Colones
• Trip Rincon de la Vieja NP 20 USD p.p., parkfee 10 USD p.p., roadfee 700 Colones p.p.
• Huur surfboard voor een uur 2.000 Colones, 2 uur 3.000 Colones
• Turtletour 40 US Dollar p.p.
• Freddy's birdwatchingtour 32 US Dollar p.p.
• Nachthike 22 US Dollar p.p.
• Dag Baldi Resort met diner 28 US Dollar p.p.
• Bezoek hotriver en volcanohike 30 US Dollar p.p.
• Doos met tien Costa Ricaanse sigaren 33.500 Colones

Costa Rica feeling:

• Bijna elke dag bewolkt en regen
• Schoon en rustig op straat
• Vriendelijke en hulpvaardige mensen
• Nette riante bussen, aardige (snel)wegen
• Nette taxi's zonder gezeur over de prijs etc.
• Moderne winkels met bekende merken
• Veel voorzieningen voor invalide mensen
• Veilig gevoel op straat, ook als het donker wordt (behalve in San José)
• Goede koffie
• Weinig tot geen zwerfdieren
• Soms warm water! Soms heet!
• In San José zie je wel veel zwervers

San José - Cahuita - San José

San José
Zowaar zag ik vulkaan Arenal toen ik donderdagochtend de kamerdeur opendeed. Heel even zag ik hem zelfs helemaal. Snel een paar foto's gemaakt zodat we toch niet onverrichte zaken vertrekken uit La Fortuna

. We hadden ons goed laten informeren welke bussen we naar San José moesten nemen. Helaas reed de eerste bus die we moesten hebben niet. Het was nog een hele tour om in het Spaans uit te vinden welke bus we dan wel moesten hebben en waar we dan moesten overstappen. Uiteindelijk zijn we er uitgekomen en na een verder vlekkeloze rit zijn we in de middag in San José aangekomen. Omdat we wilden relaxen hadden we een duur en chique hotel uitgekozen. Daar aangekomen bleek deze helaas vol te zitten. Het hotel daarnaast zat zowaar ook vol. Met een taxi zijn we naar een derde hotel gereden; hier was gelukkig nog een kamer beschikbaar. Voor de zekerheid hebben we voor de laatste twee nachten alvast een pimp de luxe hotel in het centrum van de stad gereserveerd met fitnessruimte, jacuzzi en zwembad.

Vrijdag hebben we uitgeslapen, riant ontbeten en zijn we gaan shoppen. Met een taxi zijn we langs twee grote shoppingmalls gereden. Aletta heeft twee Levi's broeken gekocht voor maar 25 euro per stuk. Echt goedkoop. Ik kon helaas geen Levi's broeken kopen omdat ze in Costa Rica maar één maat mannenbroeken hebben; 32 (althans van Levi's en vele andere merken die wij gezien hebben, Tommy Hilfiger uitgezonderd). Volgens de verkoper aan wie ik de reden daarvan vroeg is dat omdat bijna alle mannen in Costa Rica even groot zijn. Nu ben ik groter, dus ging het feest niet door. We zijn tussendoor nog naar de film geweest. De bioscoop leek een beetje op Pathé Haarlem. De film was echter een stuk goedkoper, twee en halve euro per persoon. Voor de geïnteresseerden, de film die we gezien hebben (in het Engels, Spaans ondertiteld) heet ‘In Time' en is zeker de moeite waard.

Cahuita
Voor de verandering klopten zaterdag de bustijden in de Lonely Planet weer eens niet en zat ook de man van het hotel er naast. Hierdoor stonden we om acht uur bij de bus naar Cahuita die pas om tien uur ging. We hebben maar een kaartje gekocht en een taxi terug naar het hotel genomen. Gelukkig mochten we gewoon onze (oude) kamer gebruiken tot de bus ging en kwamen er net twee afleveringen van Two and a half men op tv. Na een busrit van vier uur zijn we aangekomen in Cahuita. Cahuita is een reggae dorp aan de Caribische zee en gelukkig scheen de zon er volop. Alles is er laidback (mijns inziens iets te) en gaat op het dooiegemak. De meeste inwoners leken op Bob Marley met dreadlocks en een hele donkere huid. Bijna iedereen verplaatst zich (rustig, heel rustig) op de fiets (beachcruiser) en woont in een houten huisje. Ook hoor je overal reggae muziek. Omdat we niet zo snel surfboards konden vinden zijn we overdag in het Cahuita National Parc geweest. Hier hebben we in de Caribische zee gezwommen, een luiaard met kind gezien (inclusief gezicht), wasbeertjes, gele- en blauwe krabben, de White face Capuchine aap en veel vlinders en hagedissen. Helaas hadden we geen fototoestel bij ons want het was eigenlijk een heel mooi park (volgens de boeken niet zo). Vooral de White face aap was echt mooi. 's Avonds speelde er een reggae band die - hoe kan het ook anders - veel nummers van Bob Marley coverde. De zanger leek ook op Bob Marley. Dat was echt grappig en het hele dorp liep uit. Omdat Cahuita niet bijzonder toeristisch is waren er veel locals en werd er veel gedanst. Bij de band hebben we wat biertjes en een cocktail gedronken. De zanger was trouwens helemaal niet zo goed, maar dat leek niet uit te maken en men verzekerde ons dat hij regionaal heel bekend was en alle zalen plat speelt.

De volgende (zondag)ochtend zijn we gewapend met fototoestel de luiaard weer gaan zoeken. Gelukkig verplaatsen die beesten zich niet bijzonder veel (vandaar de naam) dus we hadden hem zo weer gevonden om foto's te maken. Helaas kwamen we geen White face Capuchine apen meer tegen dus zijn we nog even gaan zwemmen in de zee. Een nachtje Cahuita was zeker de moeite waard.

San José
Om 11.30 uur hebben we de bus naar San José genomen. We slapen zoals eerder opgemerkt in een pimp de luxe hotel dus we hebben meteen gebruik gemaakt van de jacuzzi. Onze kamer is ruim, schoon, heeft een riante badkamer, een kingsize bed, een flatscreen tv met hippe kanalen en Wifi in de kamer. Riant! Onze laatste dag hebben we doorgebracht met wat rondwandelen door de stad (overdag is San José een niet heel vervelende stad), filmpje pakken en wat shoppen. Vanavond vroeg naar bed en morgen/vannacht om 04.30 uur naar het vliegveld.

La Fortuna / Arenal

We zijn via een ‘jeep-boat-jeep' verbinding vanuit Monteverdenaar La Fortuna gereisd. Dit kostte 22 Dollar per persoon, maar op deze manier duurde de reis maar 3 uur in plaats van 9 uur met de lokale bus. We slapen in hostel ‘Gringio Pete's Too' voor maar 14 Dollar per nacht met heet water! Het is eigenlijk de beste (en goedkoopste) kamer tot nu toe. 's Middags zijn we naar een aangelegd eco-bos geweest. Hier leven onder andere Caiman krokodillen (niet gezien), de giftige pijlstaart kikker (blauwe poten rood lichaam; heel giftig), de boomkikker en veel vilders (wel gezien). Ook was er een soort geboortecentrum voor vlinders waar je (echte) larven in de verschillende stadia van hun ontwikkeling kon zien. In het bos hebben we eigenlijk meer gezien dan gedurende de nachtwandeling in Monteverde.

Woensdagzijn we naar een ‘hot river' gebracht. De rivier stroomt van de vulkaan Arenal af en daardoor is het water een graad of veertig. Het is echt raar om in zo'n warme rivier te zitten. Na het badderen hebben we met een gids rondgelopen bij de vulkaan. Omdat het wederom heel hard regende was het eigenlijk niet zo leuk. We hebben veel gezien wat we al eerder gezien hadden. Toekans, orchideeën en een boomkikker (nu wel een betere foto kunnen maken). Het was wel leuk om over de lavastromen van 1968 te lopen. In 1968 is de Arenal voor het laatst echt flink uitgebarsten. De lavastromen daarvan komen tot wel vijf kilometer ver. Omdat de grond na een vulkaanuitbarsting extreem vruchtbaar wordt begint op de oude lavastromen al weer van alles te groeien. Boven aan de lavastroom was een uitzichtpunt waar wij helaas alleen maar wolken zagen en een heel klein stukje van de voet van de vulkaan. Aan het eind van de trip werden we door een mierenkolonie in onze voeten gebeten. Die mierenbeten doen in het begin echt super veel pijn. Het brand echt zo hard dat je je huid er af wilt krabben. Na een paar minuten is het gelukkig wel weer helemaal weg. 's Avonds hebben we in een ‘top end' restaurant gegeten; ‘Don Rufino's'. Het eten was echt super lekker en het restaurant was zelfs voor Nederlandse begrippen best chique. De rekening mocht er ook wezen, 110 US Dollar (8 nachten hostel!

), maar het was het waard. Omdat het nu al bijna twee weken regent hebben we besloten het voorgenomen reisschema wat aan te passen. In plaats van naar Cahuita gaan we morgen eerst naar San Jose om in de stad een beetje bij te komen van alle regen (bioscoopje pakken, shoppen, etc). Wellicht dat we van daaruit later nog een of twee dagen naar Cahuita gaan om nog een beetje te surfen.

Hottub 31.0 > Zo moet het wel!

Dinsdag zijn we een dag naar het ‘Baldi Hotspring Resort' geweest. Dit resort ligt naast de vulkaan Arenal. Doordat de Arenal een nog actieve vulkaan is (vaak kan je stromende rode lava uit de vulkaan zien spuiten maar nu wij er zijn net niet

) levert deze warm water aan het resort. Het resort heeft daardoor 25 verschillende zwembaden met temperaturen tussen de 32 en 67 graden. Ook zijn er drie enorme jacuzzi's en drie poolbar's. Allen natuurlijk verwarmd. Handig zo'n vulkaan! Misschien kan gemeente Bloemendaal er ook een aanschaffen dan wordt het nog eens wat met onze hottub op de Elswout. De riantste temperatuur voor een hottub is overigens 40 graden (proefondervindelijk ondervonden na een veldonderzoek van 25 baden). In de poolbar hebben we, gewoon omdat het kon, een ontzettend dure cocktail gedronken (Pina Colada). Daarbij werd duidelijk dat ze hier (toch) nog wel wat te leren hebben. Je moest namelijk contant of met je creditcard betalen (in een bar die alleen zwemmend te bereiken is!) en als klap op de vuurpijl was het apparaat voor de creditcard niet mobiel en stond deze in het midden van de bar. Hierdoor moest je met je creditcard tussen je tanden (of andere lichaamsdelen) naar de bar zwemmen, vanuit het water op de bar klimmen, vervolgens de bar inklimmen, door de bar met de barman mee lopen om je code in te toetsen, teruglopen, weer op de bar klimmen, je zelf weer in het water laten zakken en op je kruk plaatsnemen. Handig... en dat terwijl iedereen een polsbandje met een nummer om heeft; dat moet anders kunnen. De cocktails waren overigens 9 Dollar per stuk (in Nicaragua 1 euro), maar ook wel heel lekker. Omdat de hele dag in heet water zitten en niets doen wonderlijk genoeg bizar vermoeiend is zijn we tussen de middag even naar de Burger King geweest om wat verloren calorieën in te halen (ook aanvragen bij gemeente Bloemendaal). Lekker!

Monteverde Cloud Forest

De reis naar het Monteverde Cloud Forest stond zaterdag voornamelijk in het teken van wachten. Om acht uur 's ochtends hebben we de bus vanuit Playa Samara naar Nicoya genomen, waar we om negen uur aankwamen. We moesten drie uur wachten op de volgende bus richting San Jose die ons na anderhalf uur afzette vlak voor (6 km) Las Juntas. Bij die bushalte in te middle of nowhere hebben we ruim een uur gewacht op een bus die maar niet leek te komen. Omdat in de Loney Planet stond dat de laatste bus naar Monteverde om 3.30 uur vanuit Las Juntas vertrok, hebben we voor 2.500 Colones een taxi naar het busstation in Las Juntas genomen. Om 3.30 uur vetrok inderdaad de laatste bus, dit bleek echter wel dezelfde bus te zijn als waar we bij de eerdere bushalte op aan het wachten waren. Er zaten dezelfde mensen in die ook bij die bushalte stonden. Na een rit van anderhalf uur over een bizar slechte bergweg (om massatoerisme te voorkomen) zijn we uiteindelijk na een lange vermoeiende dag aangekomen in het bergdorpje Santa Elena.

Het dorpje Santa Elena en de omgeving van het Monteverde NP doen qua natuur en bebouwing een beetje aan de Zwitserse Alpen denken. De naam cloud forest verraad al dat de bergen hier voornamelijk in de wolken gehuld zijn. Dat is best mooi om te zien, maar ook wel irritant omdat je daardoor weinig kan zien. We slapen in een hostel voor 20 US Dollar per nacht inclusief ontbijt. 's Avonds bij het eten hebben we onze eerste schorpioen gezien. Hij was ongeveer zo groot als mijn middelvinger. Hij was echt eng (Aletta heeft de rest van de avond haar voeten op tafel gehad).

Zondagochtend hebben we ‘Freddy's birdwatching tour' gedaan. Een beetje nerdy zijn we met Freddy vogels wezen spotten (met verrekijker, telescoop en al

). We zijn daartoe niet in het National Parc geweest omdat er tegenwoordig zoveel mensen (lees: schreeuwende Amerikanen) in het park zijn, dat daar vrijwel geen beesten meer te zien zijn. Gewoon op een aantal rustige landweggetjes hebben we naar vogels gekeken. Freddy herkende ze aan het geluid en kon ze ook roepen. Een toekan maakt ongeveer het geluid van een kikker. Al vrij snel zagen we een groep toekan's. Uiteindelijk hebben we een toekan of tien gezien.

Na het eten hebben we een nachtwandeling gemaakt. Met zaklampen zijn we met een gids het bos ingegaan om beesten te zoeken. We hadden echt een nare groep Amerikanen waardoor het eigenlijk niet zo leuk was. We hebben wel een slang, een vogelspin, een enorme wandelende tak (15 cm), een wandelend blad en een luiaard met een baby gezien. Zie foto's.

Playa Samara

We hebben de bus genomen naar Playa Samara. Het was een prima busverbinding en ongeveer vier uur later stonden we aan het strand. Playa Samara is niet veel meer dan een heel mooi strand en een straat. We zijn hier heen gekomen om te surfen. We slapen in een hostel voor 30 US Dollar per nacht. Dat is hier goedkoop. Het hostel stelt niet veel voor, het is een muffig houten hok met een bed, maar het is genoeg. Helaas regende het de hele dag. Dan is er ook meteen helemaal niks, maar dan ook echt helemaal niks, te doen in Playa Samara. Het hele dorpje is ingesteld op surfen. Zonder zon, maar vooral zonder golven, is dat lastig. En die golven waren er helaas ook niet. Dat zijn ze hier niet gewend. Zelfs de barretjes waren dicht

. We hebben ons voor het eerst echt dood verveeld vandaag, terwijl we juist zo veel zin hadden om te surfen. 's Avonds was er gelukkig een barretje met live muziek waardoor we nog wel leuk konden eten.

Omdat de golven hier 's ochtends voor tien uur en 's middags na vier uur het beste zijn om op te surfen, zijn we donderdag voor het ontbijt eerst vijf kwartier gaan surfen. We kregen kleinere surfplanken dan in San Juan del Sur (moeilijker) maar het ging nog steeds echt goed. Dat kwam waarschijnlijk omdat de golven hier makkelijker zijn. De golven zijn lager en komen minder frequent. Hierdoor heb je meer tijd om je voor te bereiden op de golf en is het surfen minder vermoeiend. Het is wel jammer dat je af en toe wat langer op een golf moet wachten. Al met al ging het goed en heb ik veel golven goed genomen. De rest van de dag hebben we op het strand gehangen. Om vier uur begon het weer snoeihard te regenen en hebben we nog een keer een uur gesurft. De golven waren nu wat hoger omdat het ook was gaan waaien. Het ging nog steeds goed. Surfen in de stromende tropische regen is echt apart en gelukkig niet koud.

's Avonds zijn we op turtletour geweest. In het donker zijn we naar een schildpaddenstrand gegaan om eieren leggende schildpadden te zoeken. De zee zag er overigens echt eng uit in het donker. De golven leken metershoog en je allemaal te gaan raken terwijl ze eigenlijk nog ver weg waren. Na ruim een uur wachten en over het strand lopen hadden we een schildpad gevonden. Het was een schildpad van ongeveer een halve meter groot en zo'n 40 kilo zwaar. Het was echt grappig om te zien hoe dat beest met zijn achterpoten een gat groef voor zijn eieren. Na ruim een half uur graven konden we heel goed zien hoe zij er ongeveer 80 eieren in legde (die poepte ze uit). Het schildpad maakte een soort zuchtend geluid tijdens het broeden, echt apart. Nadat de eieren gelegd waren maakte ze het gat weer dicht en ging ze terug in zee. Al met al duurde het hele proces ruim een uur. Echt bizar om te zien. Het was overigens een manke schildpad. Haar rechter voorpoot was er waarschijnlijk door een haai vanaf gebeten. Ook miste zij aan de achterkant een stukje schild.

Het is mijns inziens wel raar dat schildpadden nog steeds op deze manier eieren leggen. Op het strand zijn veel beesten die de eieren meteen uitgraven en opeten. We hebben ook meerdere leeg gegeten nesten gezien. Hierdoor moeten vrijwilligers de eieren weg halen om ze op een veilige plaats weer in te graven en uit te laten komen. Anders blijft de populatie niet op pijl. Je zou zeggen dat de evolutie tot een ander broedproces zou leiden. Overigens wordt maar 1 procent van de eieren uiteindelijk een volwassen schildpad. Of de eieren worden opgegeten, of de baby schildpadjes als ze naar het water lopen of de babyschildpadjes in het water.

Ook vrijdag zijn we 's ochtends eerst weer wezen surfen.We hebben daarna de hele dag op het strand gehangen, paar biertjes gedronken en om vijf uur toen het tij keerde zijn we weer gaan surfen tot de zon onder was.

Bordercrossing Costa Rica / Rincon de la Vieja NP

Maandag zijn we vertrokken uit San Juan del Sur. Met een lokale bus zijn we naar Rivas gereden. De bus nam een andere weg dan op de heenweg. Het was een grote hobbelige zandweg waar geen eind aan leek te komen. Ook leek de bus om de tweehonderd meter te stoppen. Na anderhalf uur waren we dan toch in Rivas. In Rivas zijn we overgestapt op de bus naar Peñas Blancas, de grensplaats met Costa Rica. De grensovergang was een grote chaos. Niemand wist waar je heen moest en wat je moest doen. Uiteindelijk hebben we het kantoortje gevonden waar we een uitreisstempel van Nicaragua konden halen. Met deze stempel op zak moesten we een kleine kilometer door niemandsland lopen om bij de grens van Costa Rica te komen. Hier werd verder niets aan ons gevraagd. We waren bijna in een bus gestapt die Costa Rica in zou reiden tot ik me bedacht dat we wellicht eerst een inreisstempel moesten halen. Na wat rondvragen zijn we in een kantoortje beland. Het enige wat de douane man vroeg is hoelang we wilde blijven. Dat was alles. Geen controle van bagage, geen formulieren, geen vliegticket laten zien, niet betalen; niks! Stempel in het paspoort en goede reis verder. Gelukkig hadden we die stempel wel want onderweg werden we twee keer gecontroleerd door de politie. Ze hebben hier last van illegale Nicaraguanen die naar Costa Rica willen komen omdat de levensstandaard en de zorg hier beter is. Uiteindelijk zijn we na een lange dag aangekomen in Liberia.

Liberia is een sfeerloos stadje naast Rincon de la Vieja National Parc. Hier is het goedkoper slapen dan in het park terwijl het park wel dichtbij is. We hebben een drie persoonskamer voor 20 US Dollar. Na het inchecken hebben we lekkere broodjes gehaald bij een bakkerij en een beetje rondgelopen. Ook heb ik gepind. 200 euro is 140.000 Collones. Dat lijkt echt veel en ik voelde me even rijk. Krijg je allemaal briefjes van 10.000 uit de automaat. Waren het maar euro's!

Dinsdag hebben we een dagtrip gemaakt naar Rincon de la Vieja National Parc. Met een jeep zijn we in een uur naar het park gereden. Die Jeep was ook wel nodig want het was een super hobbelige grindweg. In het park hebben we twee hikes gelopen. De eerste hike duurde vier uur en leidde naar een waterval diep in het regenwoud. Onderweg was de natuur echt super mooi. Het was een zware wandeling met veel stijgen en dalen, slechte paden en meerdere riviercrossings zonder bruggen (stenen springen en natte voeten). De afstand was maar 10 kilometer, maar door het ruige terrein zat er geen snelheid in. Bij de waterval aangekomen was het echt super mooi. Onderweg hadden we een paar andere toeristen ingehaald waardoor we even helemaal alleen bij de waterval waren (er waren sowieso heel weinig mensen in het park). Onderaan de waterval hebben we even gezwommen en een broodje gegeten. De waterval was zo hoog dat je er niet helemaal heen kon zwemmen omdat je door gebrek aan zuurstof en de stroming op een meter of twee afstand wel terug moest gaan. Echt bizar! Het heeft wel mooie foto's opgeleverd. Toen er even later een grote groep Franse toeristen aankwam (en een vrouw om haar moverende redenen in het Frans tegen ons begon te schelden (althans zo klonk het)) zijn we weer teruggegaan.

De twee hike was 3 kilometer en duurde door het ruige terrein ruim twee uur. Deze hike leidde langs fumaroles (gaten in de grond waar rook uitkomt), kokende modderpoelen, meren met kokend water en een andere waterval. Bij de kokende modderpoelen en de meren met kokend water stonk het echt ontzettend naar zwavel. Onderweg ging het snoei-, snoei-, maar dan ook echt snoeihard regenen. Ik vond het wel leuk; regen in het regenwoud

. Omdat het echt heel hard regende dacht ik slim te zijn door mijn t-shirt uit de doen en die in mijn rugtas te bewaren zodat deze droog zou blijven. Helaas regende het zo hard, en het duurde ongeveer een uur, dat alles, ook in mijn rugtas, helemaal doorweekt was. Er was letterlijk helemaal niks meer droog. Mijn telefoon doet het niet meer door het water en de Lonely Planet en mijn taalgids (beide onmisbaar!) zijn ook doorweekt. Maar het was wel leuk .

In het park hebben we veel beesten gezien. Salamanders, een soort pauw, een soort bever, veel apen, veel mooie vlinders en een hele mooie toekan met een enorme gele snavel! Helaas was de toekan te snel weg voor een foto, maar wat een mooie vogel! Rincon de la Vieja is zowel qua omgeving als qua beesten die er te zien zijn echt een super mooi park. Door de vele mudpoles en hottubs zie je als je hoog staat ook overal tussen de bomen rook opstijgen, wat een heel apart gezicht is.

Wijsheid komt met de regenbui, dus na zes uur hiken zijn we toch het stadje nog maar even ingegaan om poncho's te kopen. Dat was overigens nog een hele opgave want die dingen zijn hier vrijwel onbekend. Uiteindelijk is het gelukt, eenvoudig weg in de supermarkt!

Nicaragua facts

Nicaragua costs:

• 1 euro is 30 Cordoba
• Fles water 13 Cordoba
• Gemiddeld taxi/minivan ritje 40 Cordoba
• Locale bus gemiddeld 9 Cordoba
• Hostelkamer 250-330 Cordoba
• Diner/lunch 150 Cordoba p.p.
• Gemiddeld locaal biertje 26 Cordoba
• Goedkoopste biertje 35 Cordoba voor een literfles
• Kapper 60 Cordoba
• Canopytour/Mombachotour/Volcanoboarding 30 US Dollar p.s. p.p. (1€ was 1.39 USD)
• Trip Laguna de Apoyo 18 US Dollar p.p.
• Instructie sigaar rollen en sigaar roken 3 dollar p.p.
• Kadokistje met 3 sigaren 15 US Dollar
• Massage van een uur bij een project voor visueel gehandicapten 15 US Dollar
• Scheren en gezichtsmasker 330 Cordoba
• Nicaragua t-shirt 100 Cordoba
• Een dag surfen inclusief transport naar een mooi strand, bord en een uur les 25 US Dollar

Nicaragua feeling:

• Gemiddelde temperatuur een graad of 30
• Droog en zonnig
• Overdag vrijwel overal een veilig gevoel (in normale wijken)
• 's Avonds niet (dan komt wat meer schorem tevoorschijn)
• Vriendelijke en behulpzame mensen zonder dat ze iets terug verlangen
• Mensen zien er gevoed en verzorgd uit met schonen kleren
• Men houdt (en verzorgd) hier huisdieren, er zijn weinig zwerfdieren
• Er wordt weinig gebedeld en als het gebeurd is het op een niet irritante manier
• Vrijwel niemand spreekt Engels dus (een beetje) Spaans is een must
• Men heeft gelukkig wel geduld tot je de juiste Spaanse woorden gevonden hebt
• Veel backpackers
• Goed eten
• Goede koffie
• Er is (vrijwel) nergens warm water
• Prima en goedkoop openbaar vervoer

Op straat lopen hier overigens veel kinderen die van alles en nog wat verkopen of muziek voor je maken. Dit zijn echter geen zwerfkinderen (ze zijn goed gevoed en gekleed) en ze zijn ook niet irritant maar juist heel vriendelijk (nee is nee en ze blijven er bij lachen). Omdat veel mannen in Midden Amerika hun vrouw verlaten staan de vrouwen er vaak alleen voor. De kinderen helpen na schooltijd op deze manier mee om het inkomen van hun moeder een beetje aan te dikken. Voor een klein bedrag meer dan in de winkels verkopen ze sigaretten en ander klein waar. Je maakt ze al heel blij als je voor 5 Cordoba (10 cent) een pakje lucifers koopt. Ze komen even bij je zitten en maken een praatje en als je ze later nog een keer tegenkomt roepen ze ‘amigo amigo'. Dat is echt een enorm verschil met Aziatische landen. Overigens geeft ook vrijwel iedereen (ook locals) wat muntjes aan kinderen en bedelaars. Men zorgt hier wel goed voor elkaar.

In het weekend verslechterd de sfeer op straat wel een beetje. Er komen dan veel locals (die op zich niets met het toerisme te maken hebben) naar de toeristische plekken om daar op straat te hangen en hun eigen rum te drinken. Die zitten dan dronken een beetje bij de terrasjes te zitten, kijken, fluiten en tegen je aan te ouwehoeren. Dit geeft af en toe een wat achenebbisj gevoel.