De reis naar het Monteverde Cloud Forest stond zaterdag voornamelijk in het teken van wachten. Om acht uur 's ochtends hebben we de bus vanuit Playa Samara naar Nicoya genomen, waar we om negen uur aankwamen. We moesten drie uur wachten op de volgende bus richting San Jose die ons na anderhalf uur afzette vlak voor (6 km) Las Juntas. Bij die bushalte in te middle of nowhere hebben we ruim een uur gewacht op een bus die maar niet leek te komen. Omdat in de Loney Planet stond dat de laatste bus naar Monteverde om 3.30 uur vanuit Las Juntas vertrok, hebben we voor 2.500 Colones een taxi naar het busstation in Las Juntas genomen. Om 3.30 uur vetrok inderdaad de laatste bus, dit bleek echter wel dezelfde bus te zijn als waar we bij de eerdere bushalte op aan het wachten waren. Er zaten dezelfde mensen in die ook bij die bushalte stonden. Na een rit van anderhalf uur over een bizar slechte bergweg (om massatoerisme te voorkomen) zijn we uiteindelijk na een lange vermoeiende dag aangekomen in het bergdorpje Santa Elena.

Het dorpje Santa Elena en de omgeving van het Monteverde NP doen qua natuur en bebouwing een beetje aan de Zwitserse Alpen denken. De naam cloud forest verraad al dat de bergen hier voornamelijk in de wolken gehuld zijn. Dat is best mooi om te zien, maar ook wel irritant omdat je daardoor weinig kan zien. We slapen in een hostel voor 20 US Dollar per nacht inclusief ontbijt. 's Avonds bij het eten hebben we onze eerste schorpioen gezien. Hij was ongeveer zo groot als mijn middelvinger. Hij was echt eng (Aletta heeft de rest van de avond haar voeten op tafel gehad).

Zondagochtend hebben we ‘Freddy's birdwatching tour' gedaan. Een beetje nerdy zijn we met Freddy vogels wezen spotten (met verrekijker, telescoop en al

). We zijn daartoe niet in het National Parc geweest omdat er tegenwoordig zoveel mensen (lees: schreeuwende Amerikanen) in het park zijn, dat daar vrijwel geen beesten meer te zien zijn. Gewoon op een aantal rustige landweggetjes hebben we naar vogels gekeken. Freddy herkende ze aan het geluid en kon ze ook roepen. Een toekan maakt ongeveer het geluid van een kikker. Al vrij snel zagen we een groep toekan's. Uiteindelijk hebben we een toekan of tien gezien.

Na het eten hebben we een nachtwandeling gemaakt. Met zaklampen zijn we met een gids het bos ingegaan om beesten te zoeken. We hadden echt een nare groep Amerikanen waardoor het eigenlijk niet zo leuk was. We hebben wel een slang, een vogelspin, een enorme wandelende tak (15 cm), een wandelend blad en een luiaard met een baby gezien. Zie foto's.